Monday, 14 October 2019
Sunday, 13 October 2019
Review: Bunnahabhain Stiuireadair
Bunnahabhain is onderdeel van het Zuid-Afrikaanse Distel en dus broertje van onder andere Deanston en Black Bottle.
Bunnahabhain staat voor ongekleurde en ongefilterde whisky.
Ook kenmerkend voor de Bunnahabhains is dat zij stuk voor stuk een totaal onuitspreekbare Keltische naam meekrijgen.
Stiuireadair betekent stuurman en deze staat ook prominent op de verpakking afgebeeld. De Stiuireadair is duidelijk een zeer jonge whisky, ik schat zo een jaar of 5, die verder op dezelfde vaten is gerijpt als de Bunnahabhain 12 year.
Kleur: natuurlijk amber
Neus: fruitig, sherry, zilt, zout, vijgen, karamel
Palet: jong, intens, metaal, kruidig, sherry, noten, eik, dadel
Finish: eik, kruiden, boter, dadel
ABV: 46,3%
Prijs: €31,95
Er wordt gezegd dat het zilte in de neus wordt veroorzaakt door het feit dat de vaten aan de zeezijde van de distilleerderij worden gerijpt, dit is natuurlijk marketing onzin maar het maritieme is inderdaad wel duidelijk aanwezig. Ik ontwaar in de neus toch ook wel wat rook maar dat kan natuurlijk alleen maar het idee zijn omdat je dat nu eenmaal verwacht bij een maritiem karakter.
Het palet doet aanvankelijk eerder aan een Speyside denken maar krijgt daarna dat ruwe randje dat hem toch wel bijzonder maakt. Hij doet wat denken aan de Classic Laddie van Bruichladdich.
Als je even wat tijd met deze whisky hebt doorgebracht ontdek je plotseling een duidelijke dadelsmaak in zowel het palet als de finish. Het brengt herinneringen van Thibarine likeur uit Tunesië.
Het is voor deze prijs zeker een aanrader hoewel de 12 year maar € 6,- meer kost en toch een veel rijkere ervaring biedt. Maar voor wie van jong en stoer houdt is dit zeker het proberen waard want een Classic Laddie kost al gauw een tientje meer.
Saturday, 12 October 2019
Thursday, 10 October 2019
Tuesday, 8 October 2019
Sunday, 6 October 2019
Review: Bulleit Bourbon
Bulleit staat voor stoer en dat zie je al meteen aan de vorm van de fles die lijkt op een oude legerflacon. Ook de vermelding "frontier whiskey" laat niets aan de verbeelding over.
De Bulleit wordt gekenmerkt door zijn hoge roggegehalte waardoor hij een zeer ruige smaak krijgt.
Het blijft een straight Bourbon dus hij is geproduceerd uit minstens 51% mais maar toch is de roggecomponent onmiskenbaar. Dit zorgt er ook voor dat Bulleit Bourbon een erg goede mix whiskey is.
De laatste tijd zie je Bulleit overal opduiken in films en TV-series, ik vermoed dat er dus duchtig aan product placement wordt gedaan. Ik zag hem zelfs langskomen in de serie Deadwood wat erg grappig is als je beseft dat Bulleit pas in 1987 is gecreëerd. Deze fles heeft dus eventjes een reis van 100 jaar terug in de tijd gemaakt.
Kleur: amber
Neus: karamel, hout, kruiden, vanille, eucalyptus
Palet: bruine suiker, peper, kruiden, kaneel, vanille
Finish: eik, kruiden, rogge, peper
ABV: 45%
Prijs: € 30,-
Bulleit is een degelijk product voor wie van een stevige dram houdt. Ik drink hem liefst puur maar dat zal voor menigeen een brug te ver zijn, als dat het geval is dan kun je hem ook prima on the rocks drinken....en dan bedoel ik over echt ijs en niet over die malle steentjes die je tegenwoordig overal ziet opduiken.
Verwacht trouwens geen complex palet, Bulleit is zeer pittig maar vrij vlak, als je voor complexiteit gaat kun je beter voor zijn broertje Four Roses Single Barrel kiezen.
Is hij dan aanbevelenswaardig? Ikzelf vind van niet.
Als je van Rye whisky houdt dan kun je beter voor Bulleit Rye kiezen ( dezelfde fles met het groene etiket). Deze bespreek ik later nog.
Voor gemiddeld € 7 tot € 8 minder, vindt je de zeer vergelijkbare Wild Turkey 101 met 50,5% ABV.
Is Bulleit dan weer te ruig naar jouw smaak dan kun je beter voor een zachtere Markers Mark of Buffalo Trace gaan.
Bulleit Bourbon is dus zeker niet verkeerd maar er zijn voor iedereen betere opties.
Saturday, 5 October 2019
Friday, 4 October 2019
Thursday, 3 October 2019
Tuesday, 1 October 2019
Monday, 30 September 2019
All inclusive survival tips voor whiskyliefhebbers.
Met enige regelmaat zoeken wij de zon op in wat meer exotische oorden buiten Europa.
Als je alles zoal wel een beetje gezien hebt, valt de keuze gemakshalve, al gauw op een all inclusive resort.
Let echter wel, deze zijn er in alle maten en gewichten en de verschillen zijn gigantisch groot, ook binnen hotels van dezelfde keten.
Dat geldt zowel voor de kwaliteit van het eten als het mores van je medegasten, maar zeker ook voor wat betreft het drankaanbod.
Het is dan ook zeer belangrijk je eerst in te lezen in de recensies van andere gasten, liefst zo recent mogelijk. Ook is het belangrijk om het reisaanbod op de website van de touroperator goed te bekijken en de verschillende kamertypes te vergelijken, want vaak hebben deze ook verschillen in het aanbod van de all inclusive.
Staat er vermeld "Lokale alcoholische dranken" dan kun je ervan uit gaan dat whisky niet is inbegrepen. Voor de cocktails en mixdrankjes worden dan plaatselijk whiskysurrogaten gebruikt. Puur zijn deze surrogaten meestal amper te drinken.
Enkele ketens hebben hele resorts met uitgebreidere all inn uitgerust zoals de Palace hotels van RIU. Op andere locaties is er adults only met daaraan gekoppeld meestal een uitgebreidere all inclusive formule.
Wij verbleven nu in het Melia op Sal waar "The Level" werd aangeboden.
Behalve een groter aanbod in de bar, heb je dan recht op een privé ontbijt, eigen check in, een eigen lounge bar, adults only zwembad en doorlopend a la carte eten en nog wat dingetjes.
Allemaal leuk meegenomen natuurlijk.
En dan de whisky:
In het Melia was standaard aanwezig: White Horse, the Famous Grouse, Johnnie Walker Red Label, Jameson, Jim Beam White Label, Grant`s, J & B en Ballantines. Hier en daar kon het barpersoneel nog een Johnnie Walker Black Label van onder de bar opdiepen als je er om vroeg.
En dat is ook weer een puntje: niet geschoten is altijd mis! Dus je kan altijd vragen of er nog meer is.
Eerder dit jaar waren wij nog in een RIU op Boa Vista waar iedereen, afhankelijk van de kleur armbandje, ofwel lokale zooi ofwel Jameson kreeg geserveerd maar toen ik vroeg wat er nog meer was, kwamen er toch nog 4 andere blends uit de kast, waaronder de Glenfiddich 12Y.
Ook in de hoogste upgrades is het dus meestal behelpen met een beperkt assortiment van blended whisky's maar ook dat kan best wel leuk zijn.
Het is bovendien heel goed om je palet weer eens aan te scherpen want het geeft je de kans al die oude bekenden, die je nu in de slijterij blind voorbij loopt, weer eens naast elkaar te proeven en je er eens rustig op te concentreren.
Dan proef je plots weer de zachte kruidigheid van een Ballantines, het zoetje in de Jameson, het licht rokerige van de J&B met nog een pittige bite toe, het zachte hout in de Jim Beam, het zilte van de zo vaak verwenste Johnnie Walker Red Label en het laagje rook dat erbovenop komt in de Black label.
En uiteindelijk is het dan ook weer fantastisch om bij thuiskomst de vakantie na te bespreken onder het genot van een heerlijke Talisker Storm :-)
Als je alles zoal wel een beetje gezien hebt, valt de keuze gemakshalve, al gauw op een all inclusive resort.
Let echter wel, deze zijn er in alle maten en gewichten en de verschillen zijn gigantisch groot, ook binnen hotels van dezelfde keten.
Dat geldt zowel voor de kwaliteit van het eten als het mores van je medegasten, maar zeker ook voor wat betreft het drankaanbod.
Het is dan ook zeer belangrijk je eerst in te lezen in de recensies van andere gasten, liefst zo recent mogelijk. Ook is het belangrijk om het reisaanbod op de website van de touroperator goed te bekijken en de verschillende kamertypes te vergelijken, want vaak hebben deze ook verschillen in het aanbod van de all inclusive.
Staat er vermeld "Lokale alcoholische dranken" dan kun je ervan uit gaan dat whisky niet is inbegrepen. Voor de cocktails en mixdrankjes worden dan plaatselijk whiskysurrogaten gebruikt. Puur zijn deze surrogaten meestal amper te drinken.
Enkele ketens hebben hele resorts met uitgebreidere all inn uitgerust zoals de Palace hotels van RIU. Op andere locaties is er adults only met daaraan gekoppeld meestal een uitgebreidere all inclusive formule.
Wij verbleven nu in het Melia op Sal waar "The Level" werd aangeboden.
Behalve een groter aanbod in de bar, heb je dan recht op een privé ontbijt, eigen check in, een eigen lounge bar, adults only zwembad en doorlopend a la carte eten en nog wat dingetjes.
Allemaal leuk meegenomen natuurlijk.
En dan de whisky:
In het Melia was standaard aanwezig: White Horse, the Famous Grouse, Johnnie Walker Red Label, Jameson, Jim Beam White Label, Grant`s, J & B en Ballantines. Hier en daar kon het barpersoneel nog een Johnnie Walker Black Label van onder de bar opdiepen als je er om vroeg.
En dat is ook weer een puntje: niet geschoten is altijd mis! Dus je kan altijd vragen of er nog meer is.
Eerder dit jaar waren wij nog in een RIU op Boa Vista waar iedereen, afhankelijk van de kleur armbandje, ofwel lokale zooi ofwel Jameson kreeg geserveerd maar toen ik vroeg wat er nog meer was, kwamen er toch nog 4 andere blends uit de kast, waaronder de Glenfiddich 12Y.
Ook in de hoogste upgrades is het dus meestal behelpen met een beperkt assortiment van blended whisky's maar ook dat kan best wel leuk zijn.
Het is bovendien heel goed om je palet weer eens aan te scherpen want het geeft je de kans al die oude bekenden, die je nu in de slijterij blind voorbij loopt, weer eens naast elkaar te proeven en je er eens rustig op te concentreren.
Dan proef je plots weer de zachte kruidigheid van een Ballantines, het zoetje in de Jameson, het licht rokerige van de J&B met nog een pittige bite toe, het zachte hout in de Jim Beam, het zilte van de zo vaak verwenste Johnnie Walker Red Label en het laagje rook dat erbovenop komt in de Black label.
En uiteindelijk is het dan ook weer fantastisch om bij thuiskomst de vakantie na te bespreken onder het genot van een heerlijke Talisker Storm :-)
Sunday, 29 September 2019
Thursday, 26 September 2019
Tuesday, 24 September 2019
Saturday, 21 September 2019
Review: Bowmore 12 year old
Sommigen zien het als een instap Islay maar ik vind hem echt wel lekker om af en toe van te genieten. Ik zal in de komende tijd een aantal Bowmores gaan bespreken.
Beginnend met de 12 jaar oude.
Ik heb deze al een paar keer geproefd en de eerste keer viel hij mij wat tegen. Ik vond hem te licht maar wellicht had dat iets te maken met wat ik daarvoor had geproefd.
Het is dus een whisky die ik langzaam moest leren kennen, steeds meer ging appreciëren en die nu een vaste waarde in mijn collectie is geworden.
Kleur: kunstmatig karamel
Neus: lichte rook, hazelnoot, honing,eik, sherry, sinaasappel, zout, maritiem
Palet: rook, zoet, hazelnoot, chocolade, gedroogd fruit, zwarte thee, sinaasappel
Finish: Hazelnoot, kruiden, eik, warm, rook, koffie en chocolade, lang en zacht
ABV: 40%
Prijs: € 27,50
Wat meteen opvalt is dat de rook wel nadrukkelijk aanwezig is maar inderdaad minder hard dan wij van Islay gewend zijn.
De neus is vrij licht, rustig uitgebalanceerd. Dit is dus zeker niet zo een stinkende Islay als bijvoorbeeld Laphroaig. Ik zou bijna zeggen dat dit witte rook is...een lekker drankje voor de paus zeg maar.
De invloed van de sherry rijping komt overduidelijk terug in de eiktonen in het palet dus hij is op zich lekker pittig maar niet overheersend en daardoor dus een goede begeleider voor een maaltijd met bijvoorbeeld zalm of bij een chocolade dessert.
Aan de ene kant is 40% wel OK voor deze whisky maar ik denk dat hij op cask strength toch een heel ander karakter zou tonen maar helaas is deze op het eerste gezicht niet te krijgen.
De komende weken volgt nog een bespreking van de Bowmore 15 jaar en de Bowmore One.
Friday, 20 September 2019
Thursday, 19 September 2019
Tuesday, 17 September 2019
Monday, 16 September 2019
Sunday, 15 September 2019
Saturday, 14 September 2019
Review: Finlaggan, cask strength 58%
Finlaggan is geen distilleerderij, het is een bedrijf dat al zeer lange tijd dezelfde single malt whisky`s maakt. Wat de bron van deze whisky is, blijft al sinds het ontstaan een mysterie. Het Islay karakter van de whisky is inderdaad onmiskenbaar maar ik heb geen idee van welke distilleerderij het afkomstig is. Iedereen heeft er eigen mening over maar de meesten twijfelen tussen Lagavulin, Ardbeg en Caol Ila.
Vandaag bespreek ik de Finlaggan Cask Strength op 58% ABV dewelke dus met wat water zelf verdund kan worden tot de Finlaggan Original op 40%.
Het is duidelijk ook weer een vrij jonge maar toch volwassen whisky. Ik schat hem tussen de 8 en de 10 jaar oud. De kleur is aardig donker goud maar ik denk niet dat hij kunstmatig gekleurd is.
Vermits hij vrij troebel is en gezien het hoge alcoholgehalte is hij waarschijnlijk niet koud gefilterd.
Kleur: donker goud
Neus: medicinale rook, zoet, gember, maritiem, appel, leder
Palet: stevige bite, houtrook, zoet, alcohol, melasse, groene peper, citrus
Finish: houtrook, peper, kruiden, citrus
ABV: 58%
De medicinale rook in de neus wordt houtrook in het palet. Het is een duidelijk een typische Islay met een transformerende rook van neus tot finish.
Bij de eerste nip beet hij mij stevig in de tong maar ik wende al snel aan zijn temperament.
Gezien de leeftijd is de Finlaggan nooit heel erg complex maar toch spannend genoeg om met regelmaat naar terug te grijpen en zoals gezegd voor de prijs hoef je het zeker niet te laten. De original is er al vanaf € 19,95 voor deze cask strenght betaalde ik € 32,95.
Friday, 13 September 2019
Monday, 9 September 2019
Sunday, 8 September 2019
Review: Glendronach 8 years old, The Hielan
The Hielan betekent eigenlijk Highlander en daarmee wordt hij commercieel als redelijk stoer neergezet. Dat is dan vrij logisch want op 8 jaar verwacht je ook een jonge krachtpatser, zeker op 46% ABV.
In die 8 jaar heeft The Hielan op zowel sherry- als Bourbonvaten gerijpt en dat maakt hem voor zijn leeftijd toch verrassend rijp.
Kleur: goudgeel (natuurlijk)
Neus: citrus, eik, sinaasappel, , vijg, cognac, appel, rozijn, sherry
Palet: kruiden, vanille, rozijnen, intens, sinaasappel, noten
Finish: sinaasappelschil, vanille, chocolade, middellang
ABV: 46%
Prijs: € 29,95
Op het palet is deze dram een stuk zoeter dan de neus aanvankelijk doet vermoeden. Hij is jong maar toch erg ontwikkeld maar ook weer niet heel complex. Bij een tweede tasting kreeg ik een opvallende zoet-zure touch in het palet die ik de derde keer dan weer kwijt was.
Omdat hij erg krachtig is bedacht ik dat hij misschien wat water kon hebben. Een paar druppels openen de neus inderdaad en brengen zoetere tonen naar boven met rozengeur, Turks fruit zeg maar.
Het palet wordt hierdoor wel wat meer floraal waardoor hij terugvalt tot een doorsnee Speyside.
Zoals meestal is het dus beter om deze gewoon puur te drinken.
Glendronach maakt mooie, natuurlijke producten, ongekleurd en niet koud gefilterd en dat alles ook nog eens voor een mooie prijs. Ik kan dit zeker aanbevelen en ga ongetwijfeld nog andere whisky`s van deze distilleerderij testen.
Saturday, 7 September 2019
Friday, 6 September 2019
Thursday, 5 September 2019
Wednesday, 4 September 2019
Review: Redbreast 12 year, 40% ABV
Een van mijn vaste waarden in de collectie is de RedBreast 12 year. Het is een naar Ierse gewoonte 3 keer gedistilleerde single pot still whiskey. 12 jaar gerijpt op zowel bourbon- als sherryvaten.
In de Redbreast serie van Middleton bestaat ook de 12 jarige cask strenght op 59,9%, de Redbreast Lustau sherry finish op 46%, de 15 jarige op 40%. en de 21 jarige op 46%.
Normaliter ben ik geen groot fan van whisky`s op slechts 40% omdat ik die toch wat body vind missen maar de Redbreast is opvallend krachtig voor maar 40% ABV.
Kleur: Amber
Neus: fruitig, sherry, wijn, vanille, karamel, eik
Palet: zoet, kruiden, peper, cacao, gebrande eik, honing, sinaasappel marmalade
Finish: kruiden, vanille, cacao, koffie, peper, eik, lang.
ABV: 40%
Prijs: € 36,95
Aanvankelijk begint de neus vrij fruitig en bescheiden maar na een paar keer snuffelen ontdek je zijn ware kracht die hij heeft opgedaan door 12 jaar op eik te liggen.
Ook het palet begint vrij zacht maar kort daarna wordt er en geweldige kruidigheid ontketend die in de finish nog lang nazindert en eindigt met mooie espresso & cacaonoten.
Deze stevige whiskey met lange bevredigende afdronk is qua type zeker geschikt om de komende herfst mee door te komen. Ik kijk ook uit naar de cask strenght want ik ben zeer benieuwd wat deze 12 jarige op zijn volle 59,9% kracht gaat doen. Als ik hem te pakken krijg dan meld ik mij weer voor een review.
Tuesday, 3 September 2019
Monday, 2 September 2019
Sunday, 1 September 2019
Review: Jameson Crested
Whisky hoeft niet altijd heel spannend te zijn.
Soms heb je meer behoefte aan een wat zachtere, minder complexe expressie om op je gemak weg te drinken.
Jameson is de meest gedronken Ierse whisky ter wereld en staat bekend om zijn zachte, ronde karakter. Ikzelf zou het eerder als saai omschrijven maar het merkt heeft dus vele fans.
Omdat ik van wat meer pit hou, heb ik gekozen om de Jameson Crested te testen. Deze is de opvolger van de vroegere Jameson 10.
De 10 in de benaming heeft echter plaats gemaakt voor een grote X op het etiket.
John Jameson was een Schot die in 1780 de naar hem genoemde Distilleerderij oprichtte in Dublin. Jazeker, Ierlands grootste Whiskey is dus door een Schot opgericht.
Daarvoor had hij tot middelbare leeftijd gewerkt als assistent sherrif.
Waarschijnlijk daardoor was zijn motto ook : “Sine Metu”, wat zonder vrees betekent. Sine Metu prijkt op elke fles Jameson onder het schild.
De Jameson crested is 3 keer gedestilleerd en 10 jaar gerijpt op sherryvaten wat hem een wat pittiger karakter geeft.
Kleur: amber, honing
Neus: citrus, karamel, kruiden, vanille, honing
Palet: zijdeachtig, kruidig, Gewürztraminer, noten, vanille, honing
Finish: lang, kruidig, warm, eik
Prijs: € 24,95
Het kruidige karakter merk je al meteen in de neus en zet zich consequent door in het palet. Het is een kruidigheid die erg aan Gewürztraminer doet denken, wat deze whisky toch weer wat bijzonderder maakt.
De afdronk is heerlijk lang en warm zonder de kruidigheid en de eik van de sherry vaten los te laten.
Zeker een aanrader voor wie eens een zachte doch apartere dram zoekt.
Saturday, 31 August 2019
Friday, 30 August 2019
Thursday, 29 August 2019
Subscribe to:
Posts (Atom)