Monday, 30 December 2019
Tuesday, 24 December 2019
Sunday, 22 December 2019
Friday, 20 December 2019
Tuesday, 17 December 2019
Sunday, 15 December 2019
Review: Buffalo Trace
Officieel is de distilleerderij in 1886 opgericht maar eerder werd in het plaatsje Frankfort in Kentucky al vanaf ongeveer 1775 whisky gestookt. De kolonisten die vanuit het oosten naar het westen de USA overstaken, wisten dat zij de door buffels platgetreden paden moesten volgen om zo vruchtbare grond te vinden om zich te vestigen. Frankfort lag op zo een buffelspoor en daar heeft deze Bourbon zijn naam aan ontleend.
Verder is het opvallend dat dit de langst producerende distilleerderij van de USA is. Dit komt omdat men tijdens de drooglegging Buffalo Trace kon blijven verkopen als medicijn. De flessen werden als desinfectiemiddel door dokters verkocht en je begrijpt, menigeen moet regelmatig de keel desinfecteren, het is niet anders.
Buffalo Trace is een van de meest beschikbare Bourbons, je kan hem overal vinden voor rond de 2 tientjes en toch is het geen goedkoop massaproduct. Helaas is de versie die in Nederland te koop is afgewaterd naar 40% ABV terwijl hij eigenlijk 45% hoort te zijn maar dat maakt hem maar een klein beetje minder interessant.
Kleur: Amber
Neus: rozenwater, vanille, karamel, honing, munt
Palet: honing, eik, rogge, koffie, noten
Finish: eik, kruiden, peper, vrij droog
ABV: 40%
Prijs: € 19,95
Wat opvallend is voor een Bourbon, is de bloemige neus. Hij heeft een florale, rozenachtige geur die in combinatie met het zoet doet denken aan Turks fruit. Maar het palet is door de behoorlijke hoeveelheid rogge kruidiger dan de neus doet vermoeden. Het geheel eindigt krachtig met veel hout en kruiden in de relatief droge afdronk. Op zich is dit wel een aanrader, zeker te verkiezen boven de veel slappere Jim Beam die ook overal verkrijgbaar is maar door het afwateren naar 40% zou ikzelf, indien beschikbaar, kiezen voor de sterkere Wild Turkey 101 die gemiddeld een paar eurootjes duurder uitvalt.
Saturday, 14 December 2019
Friday, 13 December 2019
Monday, 9 December 2019
Sunday, 8 December 2019
Review: Southern Comfort
Met zijn 35% ABV en ongespecificeerde toevoegingen mag het drankje sowieso geen Whisky heten en noemt men het dan maar gemakshalve whiskylikeur.
Als wij de verpakking mogen geloven is het drankje uitgevonden in 1874 in New Orleans uitgevonden door barman Martin Wilkes Heron. Of dit inderdaad zo is wordt sterk in vraag gesteld maar in ieder geval heeft hij op een gegeven moment een patent op het verder geheime recept van de drank aangevraagd onder de naam Cuffs and Buttons.
Southern Comfort ( kortweg Soco genoemd) kwam pas in de tweede wereldoorlog naar Europa.
Een Amerikaanse piloot van een B-17 bommenwerper noemde zijn vliegtuig naar zijn favoriete drank, en schilderde zelfs het logo op zijn toestel. Dit kreeg al gauw navolging waardoor de US air force op een gegeven moment een belangrijke reclame uiting voor de likeur werd.
In de jaren `70 kende Soco een nieuwe boost doordat berucht drankorgel Janis Joplin steevast een fles Southern Comfort on stage nam. Het was een niet georkestreerde product placement waar menig marketeer in deze tijd stikjaloers op zou zijn.
Geruime tijd is Soco trouwens ook gemaakt met goedkopere graanproducten dan whisky, Vodka bijvoorbeeld. Pas na de overname door Sazerac, bekend van o.a. Buffalo Trace en Eagle Rare bourbon, werd whisky opnieuw de basis van Southern Comfort.
Een rijke geschiedenis heeft deze drank dus zeker maar hoe smaakt hij?
Neus: suiker, abrikoos, siroop, limonade, sinaasappel, gummy beertjes
Palet: honing, druiven, suiker, bubble gum
Finish: stroop, zoet, honing
ABV: 35%
Prijs: € 19,50
Bij mij sloeg de suiker in de neus meteen in als een bom en de eerste slok bevestigt het bange vermoeden. Deze drank is mierzoet en heeft, ondanks het feit dat hij in menig slijterij tussen de whisky`s staat, niets met whisky te maken. Om er nog iets van te maken lijkt het mij ijskoud geserveerd met een behoorlijke scheut limoen nog wel drinkbaar maar puur is dit geen aanrader tenzij je een echte zoetekauw bent.
Er is ook nog een Black versie op 40% ABV beschikbaar maar deze zou naar verluid nog zoeter zijn.
Ik ga deze niet proeven als je het niet erg vindt. Dat laat ik over aan Ben Luening:
Thursday, 5 December 2019
Wednesday, 4 December 2019
Sunday, 1 December 2019
Saturday, 30 November 2019
Wednesday, 27 November 2019
Monday, 25 November 2019
Sunday, 24 November 2019
Review: Old Ballantruan
Hij wordt gedestilleerd in de Tomintoul distilleerderij die voor het overige enkel de typische fruitig/ florale Speyside whisky`s maakt.
Old Ballantruan is de naam van de waterbron die Tomintoul gebruikt voor het destilleren van deze jonge krachtpatser.
Er is een 10 jarige variant van deze Old Ballantruan maar ik proef nu de non-age statement versie.
Ik herinner mij dat ik deze fles voor het eerst opende op een warme zomeravond in augustus en meteen de indruk kreeg dat de buren de BBQ weer hadden opgestookt. De rook die uit het glas komt is echt overweldigend en de eerste minuten ruik je ook alleen maar dat. Dat geldt in het begin ook trouwens voor het palet.
Kleur: stro geel
Neus: zware rook, hout, citrus, karamel, fris fruit, vanille
Palet: rook, kruidig, metaal, alcohol, zoet fruit, karamel, vanille, kers
Finish: rook, kruiden, karamel, lang
ABV: 50%
Prijs: € 39,95
Bij een blinde proeverij had ik deze wellicht voor een Islay aangezien maar wat ik hier wel een beetje mis zijn de typisch maritieme, zilte noten. Dit is een kurkdroge houtachtige rook die ongeveer rond de 55 PPM moet liggen.
De whisky is duidelijk nog zeer jong waardoor er een metaalachtige bijsmaak in het palet verschijnt maar dit stoort niet. Het hoort een beetje bij zijn stoere karakter. Na een paar maanden open te staan gaan de scherpe randjes er een beetje af door de oxidatie en worden de wat verfijndere fruitige trekjes onthult, het is dus een dram die je langzaam aan beter moet leren kennen.
Als je hem net na het openen van de fles proeft kan een beetje water ook meteen de fruitigheid naar boven brengen.
Al bij al is deze whisky niet erg complex, jong en krachtig maar zeker het ontdekken waard zeker ook samen met een stukje chocolade of gerookte zalm.
Saturday, 23 November 2019
Saturday, 16 November 2019
Friday, 15 November 2019
Wednesday, 13 November 2019
Monday, 11 November 2019
Review: Amrut Indian Single Malt
Niet alles wat er wordt geproduceerd is echt hoogstaand, in India is het namelijk toegestaan om Whisky te maken van melasse, wat dan een zoete, rum-achtige drank geeft.
De Indiase kwaliteitswhisky wordt echter, niet verrassend, op dezelfde manier gedestilleerd als de Schotse.
India heeft 1 groot voordeel; het bijzondere klimaat.
Door de hitte in de zomer rijpt de whisky er 3 tot 4 keer zo snel als in Schotland. Nu is een rijping van minstens 3 jaar een verplichting, anders mag het geen whisky heten maar na 3 jaar wordt in India dus meestal al meteen gebotteld. Dat is ook geen overbodige luxe want door het klimaat verdampt namelijk maar liefst 25% tijdens de rijping ( tegenover gemiddeld 3% in Schotland).
Dit is het zogenaamde Angel Share.
Amrut betekent Levenswater (elexir) en wij gaan eens kijken of deze standaard botteling ook zijn naam waar maakt.
Neus: karamel, vanille, zoet fruit, perzik, hout, kruidnagel, cocos, rozijn, banaan, ananas, sinaasappel
Palet: fruit, abrikoos, eik, kruiden, peper, mokka, melkchocolade, rozijn
Finish: eik, karamel, noten, warm, gloeiend, middellang
ABV: 46%
Prijs: € 29,95
De neus is wat bescheiden, zoet, kruidig maar het palet dat erop volgt is zeer smaakvol. Het geheel heeft een beetje weg van een bourbon maar de houttonen zijn wat zachter, kruidiger en zoeter.
De combinatie van zoete en kruidige tonen geeft dat echte Kerstgevoel.
Op een gegeven moment deed hij mij ook denken aan Limburgse vlaai met abrikoos.
Voor een 3 jarige baby whisky is deze Amrut inderdaad zeer volwassen, ik zou hem minstens 10 jaar geven.
Gezien zijn prijs, is dit zeker een mooie whisky voor de komende decembermaand voor wie van een zoetje met een stevige bite houdt.
Sunday, 10 November 2019
Saturday, 9 November 2019
Wednesday, 6 November 2019
Sunday, 3 November 2019
Friday, 1 November 2019
Review: Jameson Caskmates, stout edition
Wel voor zo iemand heb ik een vast maatje in mijn kast staan; de Jameson Caskmates.
Naar verluid is het in een kroeg bedacht maar het idee was briljant; men rijpt whisky op sherry vaten, dus waarom ook niet op oude biervaten?
En dit gekke dronkemans idee bleek nog lang niet zo gek te zijn.
Jameson wordt door vermeende hard-core whisky drinkers vaak smalend weggehoond, maar ik vind dat erg onterecht; ik hou van alle Jameson varianten.
Het merk staat bekend voor zijn goedaardige, zachte karakter en als je hem op oude stoutvaten rijpt krijg je echt een zeer verrassend effect.
Jameson is in zee gegaan met the Franciscan Well brouwerij. deze rijpen hun stoutbier op gebruikte Jamesonvaten en vervolgens geven zij ze weer terug om de Jameson Caskmates op te rijpen.
Normaal gezien zou het onmogelijk zijn om bier op whiskyvaten te rijpen want biervaten moeten dikker zijn en meer ijzeren ringen bevatten omdat zij anders barsten onder de druk van de CO2. Maar Stout is wat dat betreft een vrij "plat" bier en kan daardoor wel op dunnere vaten rijpen.
Het zorgt voor een verassende touch die zowel bier- als whiskyliefhebbers zal bekoren.
Jameson Caskmates is er in 2 variëteiten; de IPA (Indian Pale Ale) en de Stout variant.
Ikzelf heb meer met stout dan met IPA dus ik prefereer de eerste.
Kleur: amberNeus: hop, vanille, koffie, zoet fruit, bloemen
Palet: chocolade, hop, bier, room, melk
Finish: cappuccino, chocolade, room, kruidig
ABV: 40%
Prijs: €23,95
De neus is bitter/ zoet met de voor Jameson kenmerkende vanilletoets.
Het palet begint met een zacht bittertje van de hop en eindigt met een romige zachtheid.
Er zijn blijkbaar mensen die whisky en stout mengen en nu begrijp ik dat ook, het is gewoon een geweldige combinatie; een waanzinnig rare maar mooie mix.
Het is vergelijkbaar met de mix van whisky met melk; iedereen verklaart je voor gek maar probeer het maar eens een keertje (en je bent door de melk er niet dronken mee te krijgen).
De Jameson Caskmates is uiteraard niet complex maar een lekkere zachte wegdrinker, ideaal voor een eventuele eerste kennismaking met whisky.
Wednesday, 30 October 2019
Tuesday, 29 October 2019
Monday, 28 October 2019
Sunday, 27 October 2019
Ardbeg 10 year old
Ardbeq 10 behoort onder deze Islay`s tot de klasse "erg rokerige" en voor niet iedereen even toegankelijke whisky`s.
Als je de prachtig gestileerde doos in handen hebt dan valt meteen de mooie, luxe uitstraling op. Het geheel is afgewerkt met prachtige Keltische symbolen en vertelt het verhaal van de monniken die zich op Islay verscholen voor de invallen van de Noormannen.
De eerste kennismaking met deze Ardbeq is aanvankelijk een beetje verrassend; Recht uit de fles komt je een olieachtige rook met sporen van verbrand rubber tegemoet, een beetje de geur die je op Zandvoort of Francorchamps verwacht. Maar goed je weet je moet hem een minuut per jaar rijping laten staan en na 10 minuten is de neus een stuk lichter.
De rook is er dan nog steeds maar is een stuk frisser, met citrus en munt tonen.
Kleur: citroensap
Neus: rook, citrus, peer, appel, munt
Palet: rook citrus, drop, zeezout, peper, vanille
Finish: kruiden, eik, rook, citroenzuurtjes
ABV: 46%
Prijs: € 39,95
Dit is een dram om eens rustig voor te gaan zitten want er gebeurt heel veel.
Nip na nip geeft deze complexe krachtpatser steeds meer van zichzelf bloot. Eenmaal aan de rook gewend merk je pas hoe uitgebalanceerd deze whisky is, hij is een stuk frisser en minder ruig dan de Laphroaig en tegelijkertijd minder afgeborsteld dan de Lagavulin.
Er is een duidelijke zoete vanille/ karameltoets die, gecombineerd met de maritieme noten, een drop-achtig effect geven dat eindigt in een Bonbon Napoleon smaakje.
Dit alles begeleid door de onafscheidelijke rook en aangescherpt door een kruidige bite.
Een beetje water brengt nog meer citrus en munt naar boven en maakt de neus en het palet wat frisser.
Ik ben zelf geen groot voorstander van verder afwateren en dat heeft deze Ardbeq ook niet nodig, dus ik zou zeggen, "niet doen".
De Ardbeg 10 is echt erg bijzonder; niet koud gefilterd, ongekleurd en voor zijn prijs een koopje.
Thursday, 24 October 2019
Wednesday, 23 October 2019
Tuesday, 22 October 2019
Subscribe to:
Posts (Atom)