Thursday, 5 December 2019
Wednesday, 4 December 2019
Sunday, 1 December 2019
Saturday, 30 November 2019
Wednesday, 27 November 2019
Monday, 25 November 2019
Sunday, 24 November 2019
Review: Old Ballantruan
Hij wordt gedestilleerd in de Tomintoul distilleerderij die voor het overige enkel de typische fruitig/ florale Speyside whisky`s maakt.
Old Ballantruan is de naam van de waterbron die Tomintoul gebruikt voor het destilleren van deze jonge krachtpatser.
Er is een 10 jarige variant van deze Old Ballantruan maar ik proef nu de non-age statement versie.
Ik herinner mij dat ik deze fles voor het eerst opende op een warme zomeravond in augustus en meteen de indruk kreeg dat de buren de BBQ weer hadden opgestookt. De rook die uit het glas komt is echt overweldigend en de eerste minuten ruik je ook alleen maar dat. Dat geldt in het begin ook trouwens voor het palet.
Kleur: stro geel
Neus: zware rook, hout, citrus, karamel, fris fruit, vanille
Palet: rook, kruidig, metaal, alcohol, zoet fruit, karamel, vanille, kers
Finish: rook, kruiden, karamel, lang
ABV: 50%
Prijs: € 39,95
Bij een blinde proeverij had ik deze wellicht voor een Islay aangezien maar wat ik hier wel een beetje mis zijn de typisch maritieme, zilte noten. Dit is een kurkdroge houtachtige rook die ongeveer rond de 55 PPM moet liggen.
De whisky is duidelijk nog zeer jong waardoor er een metaalachtige bijsmaak in het palet verschijnt maar dit stoort niet. Het hoort een beetje bij zijn stoere karakter. Na een paar maanden open te staan gaan de scherpe randjes er een beetje af door de oxidatie en worden de wat verfijndere fruitige trekjes onthult, het is dus een dram die je langzaam aan beter moet leren kennen.
Als je hem net na het openen van de fles proeft kan een beetje water ook meteen de fruitigheid naar boven brengen.
Al bij al is deze whisky niet erg complex, jong en krachtig maar zeker het ontdekken waard zeker ook samen met een stukje chocolade of gerookte zalm.
Saturday, 23 November 2019
Saturday, 16 November 2019
Friday, 15 November 2019
Wednesday, 13 November 2019
Monday, 11 November 2019
Review: Amrut Indian Single Malt
Niet alles wat er wordt geproduceerd is echt hoogstaand, in India is het namelijk toegestaan om Whisky te maken van melasse, wat dan een zoete, rum-achtige drank geeft.
De Indiase kwaliteitswhisky wordt echter, niet verrassend, op dezelfde manier gedestilleerd als de Schotse.
India heeft 1 groot voordeel; het bijzondere klimaat.
Door de hitte in de zomer rijpt de whisky er 3 tot 4 keer zo snel als in Schotland. Nu is een rijping van minstens 3 jaar een verplichting, anders mag het geen whisky heten maar na 3 jaar wordt in India dus meestal al meteen gebotteld. Dat is ook geen overbodige luxe want door het klimaat verdampt namelijk maar liefst 25% tijdens de rijping ( tegenover gemiddeld 3% in Schotland).
Dit is het zogenaamde Angel Share.
Amrut betekent Levenswater (elexir) en wij gaan eens kijken of deze standaard botteling ook zijn naam waar maakt.
Neus: karamel, vanille, zoet fruit, perzik, hout, kruidnagel, cocos, rozijn, banaan, ananas, sinaasappel
Palet: fruit, abrikoos, eik, kruiden, peper, mokka, melkchocolade, rozijn
Finish: eik, karamel, noten, warm, gloeiend, middellang
ABV: 46%
Prijs: € 29,95
De neus is wat bescheiden, zoet, kruidig maar het palet dat erop volgt is zeer smaakvol. Het geheel heeft een beetje weg van een bourbon maar de houttonen zijn wat zachter, kruidiger en zoeter.
De combinatie van zoete en kruidige tonen geeft dat echte Kerstgevoel.
Op een gegeven moment deed hij mij ook denken aan Limburgse vlaai met abrikoos.
Voor een 3 jarige baby whisky is deze Amrut inderdaad zeer volwassen, ik zou hem minstens 10 jaar geven.
Gezien zijn prijs, is dit zeker een mooie whisky voor de komende decembermaand voor wie van een zoetje met een stevige bite houdt.
Sunday, 10 November 2019
Saturday, 9 November 2019
Wednesday, 6 November 2019
Sunday, 3 November 2019
Friday, 1 November 2019
Review: Jameson Caskmates, stout edition
Wel voor zo iemand heb ik een vast maatje in mijn kast staan; de Jameson Caskmates.
Naar verluid is het in een kroeg bedacht maar het idee was briljant; men rijpt whisky op sherry vaten, dus waarom ook niet op oude biervaten?
En dit gekke dronkemans idee bleek nog lang niet zo gek te zijn.
Jameson wordt door vermeende hard-core whisky drinkers vaak smalend weggehoond, maar ik vind dat erg onterecht; ik hou van alle Jameson varianten.
Het merk staat bekend voor zijn goedaardige, zachte karakter en als je hem op oude stoutvaten rijpt krijg je echt een zeer verrassend effect.
Jameson is in zee gegaan met the Franciscan Well brouwerij. deze rijpen hun stoutbier op gebruikte Jamesonvaten en vervolgens geven zij ze weer terug om de Jameson Caskmates op te rijpen.
Normaal gezien zou het onmogelijk zijn om bier op whiskyvaten te rijpen want biervaten moeten dikker zijn en meer ijzeren ringen bevatten omdat zij anders barsten onder de druk van de CO2. Maar Stout is wat dat betreft een vrij "plat" bier en kan daardoor wel op dunnere vaten rijpen.
Het zorgt voor een verassende touch die zowel bier- als whiskyliefhebbers zal bekoren.
Jameson Caskmates is er in 2 variëteiten; de IPA (Indian Pale Ale) en de Stout variant.
Ikzelf heb meer met stout dan met IPA dus ik prefereer de eerste.
Kleur: amberNeus: hop, vanille, koffie, zoet fruit, bloemen
Palet: chocolade, hop, bier, room, melk
Finish: cappuccino, chocolade, room, kruidig
ABV: 40%
Prijs: €23,95
De neus is bitter/ zoet met de voor Jameson kenmerkende vanilletoets.
Het palet begint met een zacht bittertje van de hop en eindigt met een romige zachtheid.
Er zijn blijkbaar mensen die whisky en stout mengen en nu begrijp ik dat ook, het is gewoon een geweldige combinatie; een waanzinnig rare maar mooie mix.
Het is vergelijkbaar met de mix van whisky met melk; iedereen verklaart je voor gek maar probeer het maar eens een keertje (en je bent door de melk er niet dronken mee te krijgen).
De Jameson Caskmates is uiteraard niet complex maar een lekkere zachte wegdrinker, ideaal voor een eventuele eerste kennismaking met whisky.
Wednesday, 30 October 2019
Tuesday, 29 October 2019
Monday, 28 October 2019
Sunday, 27 October 2019
Ardbeg 10 year old
Ardbeq 10 behoort onder deze Islay`s tot de klasse "erg rokerige" en voor niet iedereen even toegankelijke whisky`s.
Als je de prachtig gestileerde doos in handen hebt dan valt meteen de mooie, luxe uitstraling op. Het geheel is afgewerkt met prachtige Keltische symbolen en vertelt het verhaal van de monniken die zich op Islay verscholen voor de invallen van de Noormannen.
De eerste kennismaking met deze Ardbeq is aanvankelijk een beetje verrassend; Recht uit de fles komt je een olieachtige rook met sporen van verbrand rubber tegemoet, een beetje de geur die je op Zandvoort of Francorchamps verwacht. Maar goed je weet je moet hem een minuut per jaar rijping laten staan en na 10 minuten is de neus een stuk lichter.
De rook is er dan nog steeds maar is een stuk frisser, met citrus en munt tonen.
Kleur: citroensap
Neus: rook, citrus, peer, appel, munt
Palet: rook citrus, drop, zeezout, peper, vanille
Finish: kruiden, eik, rook, citroenzuurtjes
ABV: 46%
Prijs: € 39,95
Dit is een dram om eens rustig voor te gaan zitten want er gebeurt heel veel.
Nip na nip geeft deze complexe krachtpatser steeds meer van zichzelf bloot. Eenmaal aan de rook gewend merk je pas hoe uitgebalanceerd deze whisky is, hij is een stuk frisser en minder ruig dan de Laphroaig en tegelijkertijd minder afgeborsteld dan de Lagavulin.
Er is een duidelijke zoete vanille/ karameltoets die, gecombineerd met de maritieme noten, een drop-achtig effect geven dat eindigt in een Bonbon Napoleon smaakje.
Dit alles begeleid door de onafscheidelijke rook en aangescherpt door een kruidige bite.
Een beetje water brengt nog meer citrus en munt naar boven en maakt de neus en het palet wat frisser.
Ik ben zelf geen groot voorstander van verder afwateren en dat heeft deze Ardbeq ook niet nodig, dus ik zou zeggen, "niet doen".
De Ardbeg 10 is echt erg bijzonder; niet koud gefilterd, ongekleurd en voor zijn prijs een koopje.
Thursday, 24 October 2019
Wednesday, 23 October 2019
Tuesday, 22 October 2019
Sunday, 20 October 2019
Review: The Naked Grouse
Diezelfde Whisky`s vind je terug in The Naked Grouse die een blend is uit enkel malt whisky`s. Er is dus geen graanwhisky in verwerkt.
Dit merk je meteen ook aan de neus, deze is net als de gewone Famous Grouse erg moutig. Aanvankelijk denk je ook echt dat je deze in je glas hebt maar wat later kom je er achter dat de neus toch net wat intenser is dan je zou verwachten.
Wat een Grouse nou precies is??...het is een soort hoen, als je het door de translator haalt krijg je ruigpoothoender of hazelhoen als resultaat. Blijkbaar een beestje dat in Schotland vaak voorkomt.
Hij staat altijd in verschillende vormen afgebeeld op de etiketten van The Famous Grouse, maar de Naked Grouse heeft geen etiket....want is dus naakt. Hier is de vogel in het de fles gegraveerd wat in combinatie met de houten dop een luxe uitstraling geeft.
Kleur: Rood bruin
Neus: mout, honing, franchipane, hout, as, bourbon, cacao
Palet: noten, marsepein, kruiden, peper, esdoorn siroop
Finish: toast, karamel, noten, chocolade
ABV: 40%
Prijs: € 25,95
Wow, hoewel de neus je dus eerst op het verkeerde been zet omdat je meteen The Famous Grouse erkent, kom je er daarna achter dat deze vogel een wolf in schaapskleren is. Voor slechts 40% krijg je een verrassend zoete, complexe whisky die erg vol van smaak is. Het is eerder fijn gefabriceerde Europese Bourbon whisky die zelfs veel voller van smaak is dan vele Kentucky bourbons.
Hij is zo rijk van smaak dat "naakt"niet echt bij hem past. De duidelijke esdoornsiroop touch doet wat denken aan Jack Daniels,....maar dan op een positieve manier.
De verrassende toast in de afdronk maakt deze whisky, zeker ook gezien zijn prijs, tot een ware traktatie.
Thursday, 17 October 2019
Wednesday, 16 October 2019
Monday, 14 October 2019
Sunday, 13 October 2019
Review: Bunnahabhain Stiuireadair
Bunnahabhain is onderdeel van het Zuid-Afrikaanse Distel en dus broertje van onder andere Deanston en Black Bottle.
Bunnahabhain staat voor ongekleurde en ongefilterde whisky.
Ook kenmerkend voor de Bunnahabhains is dat zij stuk voor stuk een totaal onuitspreekbare Keltische naam meekrijgen.
Stiuireadair betekent stuurman en deze staat ook prominent op de verpakking afgebeeld. De Stiuireadair is duidelijk een zeer jonge whisky, ik schat zo een jaar of 5, die verder op dezelfde vaten is gerijpt als de Bunnahabhain 12 year.
Kleur: natuurlijk amber
Neus: fruitig, sherry, zilt, zout, vijgen, karamel
Palet: jong, intens, metaal, kruidig, sherry, noten, eik, dadel
Finish: eik, kruiden, boter, dadel
ABV: 46,3%
Prijs: €31,95
Er wordt gezegd dat het zilte in de neus wordt veroorzaakt door het feit dat de vaten aan de zeezijde van de distilleerderij worden gerijpt, dit is natuurlijk marketing onzin maar het maritieme is inderdaad wel duidelijk aanwezig. Ik ontwaar in de neus toch ook wel wat rook maar dat kan natuurlijk alleen maar het idee zijn omdat je dat nu eenmaal verwacht bij een maritiem karakter.
Het palet doet aanvankelijk eerder aan een Speyside denken maar krijgt daarna dat ruwe randje dat hem toch wel bijzonder maakt. Hij doet wat denken aan de Classic Laddie van Bruichladdich.
Als je even wat tijd met deze whisky hebt doorgebracht ontdek je plotseling een duidelijke dadelsmaak in zowel het palet als de finish. Het brengt herinneringen van Thibarine likeur uit Tunesië.
Het is voor deze prijs zeker een aanrader hoewel de 12 year maar € 6,- meer kost en toch een veel rijkere ervaring biedt. Maar voor wie van jong en stoer houdt is dit zeker het proberen waard want een Classic Laddie kost al gauw een tientje meer.
Saturday, 12 October 2019
Thursday, 10 October 2019
Tuesday, 8 October 2019
Sunday, 6 October 2019
Review: Bulleit Bourbon
Bulleit staat voor stoer en dat zie je al meteen aan de vorm van de fles die lijkt op een oude legerflacon. Ook de vermelding "frontier whiskey" laat niets aan de verbeelding over.
De Bulleit wordt gekenmerkt door zijn hoge roggegehalte waardoor hij een zeer ruige smaak krijgt.
Het blijft een straight Bourbon dus hij is geproduceerd uit minstens 51% mais maar toch is de roggecomponent onmiskenbaar. Dit zorgt er ook voor dat Bulleit Bourbon een erg goede mix whiskey is.
De laatste tijd zie je Bulleit overal opduiken in films en TV-series, ik vermoed dat er dus duchtig aan product placement wordt gedaan. Ik zag hem zelfs langskomen in de serie Deadwood wat erg grappig is als je beseft dat Bulleit pas in 1987 is gecreëerd. Deze fles heeft dus eventjes een reis van 100 jaar terug in de tijd gemaakt.
Kleur: amber
Neus: karamel, hout, kruiden, vanille, eucalyptus
Palet: bruine suiker, peper, kruiden, kaneel, vanille
Finish: eik, kruiden, rogge, peper
ABV: 45%
Prijs: € 30,-
Bulleit is een degelijk product voor wie van een stevige dram houdt. Ik drink hem liefst puur maar dat zal voor menigeen een brug te ver zijn, als dat het geval is dan kun je hem ook prima on the rocks drinken....en dan bedoel ik over echt ijs en niet over die malle steentjes die je tegenwoordig overal ziet opduiken.
Verwacht trouwens geen complex palet, Bulleit is zeer pittig maar vrij vlak, als je voor complexiteit gaat kun je beter voor zijn broertje Four Roses Single Barrel kiezen.
Is hij dan aanbevelenswaardig? Ikzelf vind van niet.
Als je van Rye whisky houdt dan kun je beter voor Bulleit Rye kiezen ( dezelfde fles met het groene etiket). Deze bespreek ik later nog.
Voor gemiddeld € 7 tot € 8 minder, vindt je de zeer vergelijkbare Wild Turkey 101 met 50,5% ABV.
Is Bulleit dan weer te ruig naar jouw smaak dan kun je beter voor een zachtere Markers Mark of Buffalo Trace gaan.
Bulleit Bourbon is dus zeker niet verkeerd maar er zijn voor iedereen betere opties.
Saturday, 5 October 2019
Subscribe to:
Posts (Atom)