Wednesday, 31 July 2019
Tuesday, 30 July 2019
Review: The Glenlivet 18 Years single malt
Mijn eerste kennismaking met Glenlivet was de Founders Reserve die als vervanger van de Glenlivet 12 years in Europa nogal tegenvalt. Het is begrijpelijk dat vele distilleerderijen steeds meer afstappen van age statements omdat oudere whisky uiteraard ook schaarser wordt en men 12 jaar geleden wellicht niet had kunnen vermoeden dat de whiskyconsumptie nu zo een boost zou krijgen. Tegelijkertijd is het dan wel de uitdaging om dit op te vangen met andere technieken en dat is bij de Founders reserve niet echt goed geluk want dat is echt een slappe hap.
Maar goed, het gaat nu over The Glenlivet 18 years en die weet mij dan weer wel aangenaam te verrassen.
Kleur: Kunstmatig amber/ goud, mistig
Neus: Complex, appel, sherry, fruit, ananas, vanille, eik, sinaasappel
Palet: Eik, kruiden, sinaasappel, exotisch fruit, noten, gedroogd fruit
Finish: lang, eik, kruiden, sinaasappel, gember
Prijs: van € 52,50 tot € 77,50
ABV: 43%
Het begint al met een erg complexe, aanvankelijk erg appelige neus, eentje waar ik wel uren mee zoet zou kunnen zijn.
Het palet is erg krachtig voor een Speyside doch ook weer complex.
De gemengde rijping op zowel ex-sherry- als ex-bourbonvaten maakt deze malt zowel extra zoet als kruidig en droog tegelijkertijd waardoor je sterke indrukken van rozijnen en ander gedroogd fruit krijgt.
Hoewel op het etiket wordt aangegeven dat er koude filtering is toegepast is het resultaat niet helemaal helder. Ik heb de indruk dat men toch niet helemaal doorgefilterd heeft om wat extra karakter van de vaten te behouden. Dit moet waarschijnlijk ook het relatief lage alcoholgehalte van 43% compenseren.
Deze whisky is zorgvuldig gecomponeerd als was het een opera.
Het is een dijk van een dram, zeker voor deze prijs want vergelijkbare whisky`s zijn over het algemeen duurder, maar let goed op, de prijsverschillen zijn erg groot dus vergelijken loont!
Water toevoegen verbetert deze whisky niet, even laten ademen in het glas wel. Hou als stelregel 1 minuut aan per jaar rijping, dus in dit geval 18 minuten.
Monday, 29 July 2019
Sunday, 28 July 2019
Saturday, 27 July 2019
Thursday, 25 July 2019
Wednesday, 24 July 2019
Tuesday, 23 July 2019
Monday, 22 July 2019
Talisker 10 year vs. Talisker Port Ruighe
Vandaag zet ik een keertje 2 Taliskers naast mekaar. De Talisker 10 jaar is met zijn kenmerkende maritieme chili bite één van mijn absolute favorieten. Talisker wordt gedestilleerd op het eiland Sky en wordt grotendeels gebruikt voor zijn Single malts. Echter is Talisker onderdeel van Diageo dat Talisker ook gebruikt om de Johnnie Walkers een licht rokerig karakter mee te geven. De Talisker 10 bestaat sinds 1998 toen het de eerdere Talisker 8 jaar opvolgde. ( Als je daar toevallig nog een fles van hebt staan....deze is een klein fortuin waard).
De Talisker Port Ruighe (spreek je uit als Port Rey, wat Koningshaven betekent) heeft narijping gehad op ex-Portovaten
Talisker 10
Kleur: kunstmatig karamel
Neus: schoorsteenrook, maritiem, kruiden, citrus, zeewier, karamel
Palet: rook, kruiden, chili, eik, zout, tabak, zoet
Finish: rook, kruiden, karamel, warm, peper.
ABV: 45,8%
Kleur: kunstmatig karamel
Neus: maritiem, wijn, zout, houtrook, jong en heftig, fruit, pruim,
sinaasappel, chocolade
Palet: peper, BBQ rook, zoet, wijn, metaal
Finish: kruiden, rook, fruit, chili, warm , lang, eik, witte chocolade
De Talisker 10 doet zijn ruige maritieme imago zeker eer aan. Ik zie her en der nogal wat discussies over de bite of dit een chili of een peper catch is. Wel op het palet krijg ik duidelijk de chili terwijl in de afdronk eerder een witte peper nazindert. Een paar druppels water maken het geheel nog net iets agressiever en dus spannender. De Talisker 10 is rokerig maar niet vergelijkbaar met de zeer rokerige Islay whisky's. Ik schat deze in op ongeveer 35 PPM. Bovendien is dit geen erg stinkende rook maar eerder BBQ/ houtrook.
De Talisker Port Ruighe heeft dank zij de narijping op de portvaten een erg fruitig karakter meegekregen. Hij is ook wat zachter zodat je hem langer op de tong kan hebben. Ook hier is de rook niet medicinaal maar eerder houtachtig en hij eindigt in een heerlijke toon van witte chocolade.
Het is jammer dat deze niet net nog ietsje langer heeft gerijpt, wat extra complexiteit hadden hem helemaal afgemaakt.
Keuze uit deze 2 maken? Ik heb zelf een lichte voorkeur voor de 10 jaar oude omdat deze net iets meer pit heeft. Tegelijkertijd heeft Port Ruighe toch ook zeker zijn charme......ik denk dat zij beiden hun moment hebben en een plaatsje in mijn vaste collectie verdienen.
Sunday, 21 July 2019
Saturday, 20 July 2019
Friday, 19 July 2019
Thursday, 18 July 2019
Wednesday, 17 July 2019
Tuesday, 16 July 2019
Monday, 15 July 2019
Sunday, 14 July 2019
Saturday, 13 July 2019
Friday, 12 July 2019
Wednesday, 10 July 2019
Tuesday, 9 July 2019
Monday, 8 July 2019
Sunday, 7 July 2019
Dram World Whisky Review: Lagavulin 16
Laat ik dan maar met het goede nieuws beginnen: de 16 jarige Lagavulin is OK.
Meer nog, hij is gewoon erg lekker. Dat gezegd hebbende moet mij wel van het hart dat hij ook wat aan de prijs is. Wat mij ook opvalt is dat de 8 jaar oude Lagavulin hetzelfde kost of hier en daar zelfs iets hoger geprijsd is maar op 48% ABV is gebotteld tegenover 43% voor de 16 jaar oude.
Kleur: Kunstmatig Karamel
Neus: BBQ rook, citrus, jodium, maritiem, zout, rotte vis
Palet: Stevige bite, witte peper, zoet, zout, kelp, kruiden, vrij dun
Finish: Lang, warm, chili, zoet, kruidig, eik, mint
Lagavulin 16 biedt in ieder geval de complexiteit die je ervan mag verwachten. De Lagavulin doorloopt een erg lang destilleerproces dat wel 14 uur duurt en dat proef je er ook aan af.
Hij is krachtig en toch ook erg zacht met een stevige bite bij de eerste kennismaking. Hij is erg rokerig maar het is een andere rook dan de Laphroaig, iets lichter. In de neus valt op de achtergrond een rotte gerookte haring op. Voor een niet whiskydrinker wellicht een onzalig idee maar hij hoort er echt bij! De Lagavulin 16 wordt iets zoeter nadat hij wat heeft geademd.
En de complexiteit is zaligmakend verwarrend.
Een paar druppels water blussen de rook wat in de neus, maakt hem iets meer maritiem maar verder verdunt het de smaak alleen maar dus voegt het eigenlijk niets toe.
Diageo heeft hier een zeer, misschien wel net iets, TE gelikt product afgeleverd. Ikzelf ga als ik aan Islay denk liever voor de wat ruigere Laphroaig maar goed ....des goûts et des couleurs, on ne discute pas.
Saturday, 6 July 2019
Friday, 5 July 2019
Thursday, 4 July 2019
Wednesday, 3 July 2019
Tuesday, 2 July 2019
Monday, 1 July 2019
Subscribe to:
Posts (Atom)